[دسته بندی: روزنگاره]
نمی دانم چرا بحثِ تعلق که می شود، همه می خواهند عارف بازی دربیاورند و منع ت کنند از غیرِ خدا! نمی دانم چرا همه ی همِّ خدادوستان، بریدن از غیرِ خداست. نمی دانم چرا وقتی قرار باشد چیزی را دوست بداری، دیگر نمی توانی خدا را هم دوست بداری. آقا! آدم به تسبیحی که با آن ذکرِ خدا را هم می گوید دل می بندد، غیر از این است؟ ... پس این یعنی "در بندِ دنیا" بودن؟ یعنی تعلقِ غیر؟ ... و پس مذموم؟!
من خدا را دوست دارم چون امکانِ دوست داشتنِ چیزهایی مثلِ همان تسبیحِ نخ سبزِ دانه ریزِ چینی را به من داده است. من خدا را دوست دارم چون یک جفت جوراب مشکی دارم با طرحِ کروکودیل که به جایِ همه ی جوراب های نانو پا می کنم و بخشی است از سازنده ی علایق م. اصلاً خدا تعلق را به انسان داد تا همیشه اهلِ جایی بودن و اهلِ کسی بودن را یادش باشد؛ همین.
